Amonity amonity właściwe

Ich nazwa pochodzi od egipskiego boga – Amona, którego przedstawiano jako postać ze skręconymi rogami, o kształcie podobnym do muszli tych zwierząt. Używamy plików cookie i podobnych technologii, aby zapamiętać Twoje ustawienia, prezentować spersonalizowane kabaszon treści i reklamy oraz udostępniać funkcje związane z mediami społecznościowymi. Pliki cookie wykorzystujemy również do mierzenia ruchu i analizowania sposobu korzystania z naszej strony internetowej. Muszla amonita zbudowana była z aragonitu, zwinięta spiralnie w jednej płaszczyźnie o powierzchni gładkiej lub ornamentowanej żeberkami, guzkami, a niekiedy kolcami. Muszla mogła osiągać czasami duże rozmiary (średnica dochodząca do 2,5 m). Składała się z komór, które zwierzę dobudowywało przez całe swoje życie.

Korpus języka polskiego

• Tylko bardzo nieliczne skamieniałości amonitów mają zachowane odciski miękkich części ciała.
• Syderyt z licznymi amonitami z rodzaju Quenstedtoceras, drewnem, małżami i ślimakami.
• Prostej muszli, spirali zwiniętej w pionie, spirali o niestykających się skrętach.
• Patrząc z jednej strony widzimy wnętrze “domu” głowonoga sprzed kilkudziesięciu, a nawet kilkuset milionów lat.
• Ponadto mniej licznie występują belemnity, ramienionogi, mszywioły, robaki, otwornice, liliowce.
• Był on wypełniony gazem i częściowo płynem, służącym do ustawienia zwierzęcia w toni wodnej.
• Amonity (Ammonoidea) to wymarła grupa głowonogów, która pojawiła się w dewonie, a wyginęła pod koniec kredy.

Muszle większości amonitów są na ogół małych rozmiarów. Amonity paleozoiczne były na ogół niewielkie – średnica ich muszli wahała się od kilku do kilkunastu centymetrów. W górnej kredzie natomiast żyły amonity bardzo wielkie, o średnicy muszli dochodzącej do 2 m. Amonity łukowskie maja najczęściej średnicę muszli nie przekraczającą 20 cm. Amonity (Ammonoidea) są najbardziej znanymi skamieniałościami występującymi w krach jurajskich okolic Łukowa. Jest to grupa zwierząt całkowicie wymarłych z końcem okresu kredowego (około 65 mln lat temu).

Skamieniałości

Szczątki organizmów żyjących w minionych epokach geologicznych zachowane w skałach w wyniku fosylizacji. Skamieniałości mają duże znaczenie naukowe, pozwalają poznać ewolucję życia na Ziemi oraz służą powszechnie do wyznaczania względnego wieku skał. Naukowiec referuje również dyskusję, czy amonity cechował dymorfizm płciowy. Wkład w tę debatę miał polski uczony, prof. Henryk Makowski z Uniwersytetu Warszawskiego, który w latach 60. Wysunął taką koncepcję równoległe z brytyjskim badaczem J.H. Inna, której autorem jest również Polak – prof. Bronisław Matyja, głosi że zwierzęta te cechował polimorfizm rozwojowy, czyli różnorodność form w zależności od środowiska, w którym występowały.

Prehistoryczne trylobity, amonity, uwarowit oraz plastry kłów mamuta w łukowskim Muzeum

Znaczny rozwój fitoplantonu i pożerającego go zooplanktonu ograniczył rolę zapasów pokarmu koniecznych dla wyżywienia rozwijającego się potomstwa. Do najpopularniejszych wymarłych zwierząt należą zapewne nieptasie dinozaury, mylone przez laików z innymi wielkimi mezozoicznymi gadami. Inne prehistoryczne grupy zwierząt znane są już tylko badaczom bądź amatorom paleontologii, wśród nich do najsłynniejszych bezkręgowców należą zapewne amonity. Zapisując się na newsletter przy użyciu powyższego formularza, wyrażasz zgodę na otrzymywanie od Mennicy Polskiej S.A. Na podany adres e-mail informacji handlowej o jej ofertach i promocjach, w tym przy użyciu systemów do automatycznej wysyłki newslettera. Szczegółowe informacje o newsletterze Mennicy Polskiej S.A.

Kategoria:Amonity kredy

Ciało amonita znajdowało się w ostatniej największej tzw. Komorze mieszkalnej, natomiast pozostałe komory tworzyły fragmokon. Był on wypełniony gazem i częściowo płynem, służącym do ustawienia zwierzęcia w toni wodnej.

skamieniałości

To właśnie w jurajskim morzu powstały wapienie, skały na których dziś wznosi się zamek. W skałach zachowały się najrozmaitsze kształty amonitów o muszlach prostych i skręconych, gładkich i z kolcami, małych i kilkumetrowych. W centrum znajdowanych muszki dostrzec można niewielką amonitellę, powstałą jeszcze w jaju muszlę embrionalną stanowiącą zaczątek późniejszej muszli dorosłego zwierzęcia.